Δευτέρα 9 Μαΐου 2011

Λίγη σοκολάτα ακόμη


                                                   - " Τι είναι τα όνειρα?                                                                                          
                                          - Μικρά σημαδάκια πίστης. Σημαίνουν ότι ζεις
                                          -Ακόμα κι όταν δεν επαναλαμβάνονται?
                                        -Ιδίως τότε. Άλλωστε  η επανάληψη ισοδυναμεί με θάνατο.
                                        - Α μην μου λες τέτοια . Θα τρομάξω.
                                     Εγώ έχω συνηθίσει την ακίνητη ζωή. Τους ακίνητους ανθρώπους.
                                    Τα ακίνητα συναισθήματα. Εκείνα που τα φυλάς  και μένουν
                                  άθιχτα για τουλάχιστον  δεκαπέντε χρόνια . Μάλλον ανήκω σε προιστορική γενιά
                                  Εγώ αυτό που ζητάω από τη ζωή είναι να μου προσφέρει πασαλειμένα όνειρα
                                 γεμάτα σοκολάτα. Ζητάω πολλά?..


Εκείνος τότε δεν απάντησε . Τι να πεις άλλωστε σε έναν άνθρωπο που το μόνο που ζητάει  είναι λίγες στιγμές αυταπάτης. Την έσφιξε δυνατά στην αγκαλιά του  και την φίλησε." Η ζωή τελικά είναι πιο σκληρή από μας " σκέφτηκε μάλλον παράταιρα, πριν ακουστεί ο ήχος από το χαρτί της λιωμένης ήδη σοκολάτας  και τον κάνει να γελάσει. Φιλούσε σοκολάτα, ονειρευόταν σοκολάτα.
Τελικά η ζωή  μπορεί να μην είναι τόσο σκληρή όσο της φαίνεται . Μπορεί  κι αυτή να χρειάζεται  ένα κατσαρολακι  για να λιώσει  η σκληρή πλάκα της συνήθειας.

Πριν καταλήξει  κι αυτή βέβαια στον ουρανίσκο της πλήξης.


.






                                                                                                      

10 σχόλια:

Ναύτης είπε...

κι ύστερα λέω τον εαυτο μου οξύμορο...

καλημέρα!

:)

M είπε...

Σημασία δεν έχει τι ζητάμε ή τι μας δίνεται. Μόνο πως αντιλαμβανόμαστε αυτά που μας τυχαίνουν. Αν στον ουρανίσκο μας μένει μόνο η γεύση της πλήξης, τι σημασία έχει τι τρώμε ???

Takis X είπε...

Ναύτη

Καλως ηρθες ξανά.

Θεωρείς κι εμένα οξύμωρο ε? Μπορεί και να μαι ,ολα παίζουν ,αν και γίνεται ενα παιχνίδι με τις λέξεις (οπως εγω το φανταζομαι ) Ναι?

Takis X είπε...

ΕΜ

Νομίζω πως εχει τελικά σημασία το τι ζηταμε και το τι τελικά μας δίνεται. Μεγαλος παραγοντας σ`αυτό είναι η κρίση. Αν δεν την εχεις πας χαμένος. Η αντίληψη και η κρίση παίζουν τόσο σημαντικό ρόλο στα αισθηματα που θα πρεπε με κάποιο τρόπο να καλιεργειται απο πολύ μικρή ηλικια. Επειδή αυτό ομως είναι ανεφικτο (διότι η κρίση θέλει ηλικία ,οπως και η αυτογνωσία ) μένουμε κάπως μετεωροι.(για να μην πω εντελώς)

Η παρατηρηση σου για τον ουρανίσκο για μένα δεν εχει να κάνει με την γεύση ,αλλα με την συνήθεια. Επειτα , ο καθενας αντιλαμβανεται εντελώς διαφορετικά τα αισθήματα ,τις λέξεις.(δεν κυριολεκτούμε πάντα, και κυρίως δεν απολογουμαστε(αν και αυτα που γράφω είναι ενα είδος στοιχειώδους απολογίας.

Σ`ευχαριστώ πάντως.

μ είπε...

Όταν καταλήξει στον ουρανίσκο της πλήξης, λες "μωρέ καλή ήταν αυτή" και πας στην επόμενη σοκολάτα. ;)

ΦΛΕΓΟΜΕΝΟΣ είπε...

Πλήξη είναι το αίσθημα του χάους.

Η συνήθεια είναι η μόνη που μπορεί να μας πείσει ότι δύνταται να είμαστε ασφαλείς.

Αγαπώ σοκολάτα

Ανώνυμος είπε...

αν τα όνειρα είναι μικρά σημαδάκια πίστης,τότε πιστεύω πολύ

Takis X είπε...

Μανο

Αυτό ακριβώς.


Φλεγομενος

Εξαιρετικό σχόλιο. Είσαι φίλος πιστός.

Kihli

Τα εχουμε αναγκη καλή μου. Για αυτό και τα υοθετούμε :)

Prisoned Soul είπε...

-Έτρωγα ένα κομμάτι σοκολάτα την ώρα που διάβαζα.. τυχαία...
-Μήπως το ονειρεύτηκες;
-Όχι είχε αρχίσει μάλιστα να λιώνει μέσα στο χαρτί, από τη ζέστη της ημέρας
-και την έφαγες;
-Ναι και τελείωσε κι εκείνη όπως τελειώνουν οι ωραίες στιγμές τις ζωής μας... γρήγορα, αφήνοντας τη γεύση τους ακόμη στα χείλη μου

Ανώνυμος είπε...

το χρώμα που μου αρέσει είναι το σοκολατί! υπέροχο!